امید
سلامهای بی جواب
تلفن های بی پاسخ
نامه هایی سرگردان
گوشهایی منتظِِِر یک زنگ
چشمهایی خسته از نگاه به جاده بی نهایت
انعکاس صدا، در بوقهای تلفن قطع شده
تجلی صورت، بر در بسته شده
زیبایی صورت در چهره از عصبانیت سرخ شده
دلی از آبله انتظار ورم کرده
و امیدی همواره زنده…
مرداد 83
سید محمد حسینی
posted by mohammad @ 5:20 PM
0 comments
0 Comments:
Post a Comment
<< Home